Naam & Logo

Over de naam “Lu Ban”

Het Lu Ban Huis is genoemd naar de grote Chinese meester van de architectuur “Lu Ban” (鲁班). Hij leefde van 507 v.Chr. tot 440 v.Chr. en heeft voor veel Chinezen een status als heilige. Het Lu Ban Huis is naar deze inmiddels mythologische oude meester vernoemd, omdat hij als uitvinder vaak zonder duidelijke voorkennis begon aan het scheppen van zijn creaties. Deze manier van werken wordt in zekere zin ook toegepast op het Lu Ban Huis: een (bewust) naïeve manier van ontwerpen. Daarnaast is voor de naam Lu Ban gekozen omdat hij samen met de bevriende geleerde Mozi (墨子, 470 v.Chr. tot 391 v.Chr.) wordt beschouwd als de uitvinder van de vlieger. De materiaalkeuze en vormgeving van het Lu Ban Huis heeft iets namelijk wel iets weg van een vlieger (die werden aanvankelijk ook gemaakt van bamboe), en zo verwijst de naam Lu Ban ook indirect naar dit vormelijke aspect van het huis.

Onder aan de pagina vind je een tekst over de oude Chinese meester Lu Ban, zijn uitvindingen en zijn leven.

OVER HET BEELDMERK ”六”

Het symbool ”六”, dat wordt gebruikt als logo van het huis, staat in diverse Aziatische talen* symbool voor het nummer “6″ . Het idee hierachter is dat de basis van de constructie van het huis uit zes ”六” stokken (of balken) bestaat. Ook kan het karakter  ”六”  worden opgevat als een vereenvoudigde weergave van het vooraanzicht van het Lu Ban Huis.

 * Dat zijn de talen: Mandarijn, Kantonees, Hakka, Taiwanees, Shanghainees, Japans, Vietnamees.

OVER LU BAN

In de oudheid werd kennis in China doorgegeven via ‘goddelijke wezens’. Zo heeft zich door de eeuwen heen een volkscultuur ontwikkeld waarbinnen vakmensen de oprichter van hun beroep aanbidden en beschouwen als een “voogd god”.  Dit geld ook voor de architecten. Zij aanbidden voornamelijk de architectonische meesters. De uitvinder Lu Ban is van deze halfgoden de bekendste, en zijn werk wordt sinds duizenden jaren verspreid onder timmerlieden, steenhouwers, metselaars, de bouwsector en meubelfabrikanten. Veel vakmensen uit alle architectuur-gerelateerde beroepen aanbidden Lu Ban ook vandaag de dag nog als de stichter van hun vak.

De “Meester Vakman” Lu Ban werd geboren op 7 mei 507 v. Chr. in de staat Lu. Zijn echte naam was “Gongshu Ban”, ook wel bekend als “Gongshu Zi”, en om het nog ingewikkelder te maken: zijn gestileerde naam was “Yizhi”. Het mythische verhaal gaat dat op het moment van zijn geboorte ‘kraanvogels bijeen vlogen en een exotische geur het huis doordrong‘. De samenkomst van de kraanvogels wordt in China gezien als een gunstig teken; het geeft aan dat een goddelijk wezen op het punt staat te reïncarneren in een menselijk lichaam. Lu Ban kwam ter wereld. Hij groeide op en werd ambtenaar van de afdeling civiele techniek. Pas later verwierf hij bekendheid als een uitblinkende civiel ingenieur en groot ambachtsman.

Levensloop
Toen Lu Ban jong was, hield hij niet van het lezen of schrijven. In plaats daarvan, was hij zeer geïnteresseerd in ambachten zoals beeldhouwkunst en timmerwerk. Pas toen hij vijftien jaar oud was besloot hij zich te wijden aan studie in het algemeen. Na een korte politieke carrière, trok hij zich terug uit de maatschappij en leefde in afzondering in het zuiden van Tai Mountain. Dertien jaar verstreken tot hij op een dag de Oude Bao tegen het lijf liep. Ze raakt in een lang interessant gesprek over bouwkunst. Lu Ban besloot de Oude Bao als zijn leraar te nemen en studeerde bij hem beeldhouwen en tekenen.

De uitvinder
Lu Ban studeerde met grote concentratie op de lessen van de Oude Bao, leerde timmeren, steenhouwen, en diverse andere vaardigheden. Al snel bedacht hij vele prachtige instrumenten. Omdat Lu Ban ook goed zorgde voor zijn familie en veel oog had voor zijn gezinsleden, inspireerden deze hem tot het uitvinden van een aantal handige gereedschappen in en rond het huis. Lu Ban creëerde  tal van gereedschap, zoals de boor, de stenen molen, de schop en de liniaal. Men zegt ook dat Lu Ban de zaag uitvond, namelijk nadat zijn vinger werd gesneden door een grasspriet. Hij bedacht natuurlijk nog talloze andere tot de verbeelding sprekende machines en instrumenten, maar zie daarvoor de anekdotes die hieronder worden beschreven. Toen hij eenmaal veertig was, trok Lu Ban zich opnieuw terug in de bergen. Hier had hij een ontmoeting met een goddelijk wezen en leerde een ​​aantal geheimen. Vervolgens reisde hij over de hele wereld. Uiteindelijk, toen hij zeventig jaar oud was, presteerde hij het op klaarlichte dag weg te zweven om daarna nooit meer terug te komen. Hij liet, behalve zijn wijze lessen, verder alleen zijn bijl en zaag achter bij een rots.

Literatuur en anekdotes over Lu Ban

Aanvankelijk werden de wijze lessen van Lu Ban van mond tot mond verspreid onder ambachtslieden. Dit gebeurde in de vorm van kernachtige formules. Tijdens de Ming-dynastie, werd deze kennis uiteindelijk op schrift gesteld. Het boek ‘De verhandeling van Lu Ban’ is het enige boek overgeleverd aan de hedendaagse generaties waarin de huizen, meubels, landbouw en handwerk uit de tijd van Lu Ban zijn opgenomen. Omdat de frames van oude huizen in die tijd werden gemaakt van hout, zijn er in het boek veel houtconstructie-technieken opgenomen. Het document omvat daarnaast ook zaken gerelateerd aan feng shui en Taoïstische magische figuren. Andere oude boeken (van Hanfeizi, Huainanzi, Lun Heng en Mozi) vertellen over andere aspecten van Lu Ban’s interessante leven. Elk boek op zijn eigen manier. Zo verhalen ze allen bijvoorbeeld over het feit dat Lu Ban op een dag een vogel van hout maakte. Nadat hij het gevaarte lanceerde, bleef de vogel in de lucht hangen gedurende drie dagen. Maar in het boek van Hongshu, wordt gezegd dat de houten vogel een mens zou kunnen dragen en vanuit de lucht de vijand zou kunnen bespioneren. En volgens een ander boek, De Verhandeling van Lu Ban, maakte Lu Ban de houten vogel om te vliegen naar de Chu staat om zijn zus te vinden. Om een idee te geven van de mythologie rond Lu Ban kunnen we het verhaal aanhalen van dit boek: volgens de tekst was Lu Ban’s vader zo bezorgd om de zus, dat hij besloot om de houten vogel te gebruiken zonder dit aan zijn zoon te vertellen. Sinds Lu Ban’s vader niet wist hoe hij het apparaat diende te besturen, stortte het neer in de staat Wu. Een aantal mensen ter plaatse probeerde Lu Ban’s vader gegijzeld houden. Dit om Lu Ban te dwingen ook een houten vogel voor hen te maken. Lu Ban’s vader weigerde mee te werken en werd vervolgens vermoord. Lu Ban, diep bedroefd, maakte daarna een houten ‘onsterfelijke’ om de dood van zijn vader te wreken. Het veroorzaakte er volgens de overlevering een ​​droogte van drie jaar in het gebied. Toen de mensen van de Wu staat besefte dat Lu Ban de oorzak was van de droogte, schonken ze hem kwistig geschenken en verontschuldigde zich voor hun wandaden. Hoewel dit op ons behoorlijk opportunistisch overkomt, vergaf de welwillende Lu Ban hen en verrichtte een aantal magische kunsten zodat er weer regen viel. En zo eindigt dit verhaal in een hersteld evenwicht. Andere anekdotes in de boeken gaan over bijzondere uitvindingen die aan Lu Ban worden toegeschreven. Volgens de overlevering maakte hij op een dag ook een groot mechanisch paard van hout, dat op de grond kon lopen (zogezegd de eerste “auto”). Men zegt dat deze machine tijdens de Drie Koninkrijken-periode werd aangewend om voedsel te vervoeren. Hij creëerde ook de eerste driedimensionale topografische kaart, de ‘Jiu Zhou Tu’, die  gewaardeerd werd door vele Chinese keizers uit de geschiedenis. Althans, dat beweert men ten stelligste.

Referentie: Wu Rong’s boek: De Verhandeling van Lu Ban (Ming-dynastie)